martes, 29 de enero de 2013

Cuando te dicen que tienes un cáncer (II parte)

Cuando te dicen que tienes un cáncer... y viniendo a pelo con la publicación anterior... Estas noticias me  gustan y, en definitiva, me hacen feliz! Pasito a pasito van saliendo...

(pincha sobre el enlace para verlo)

16 comentarios:

Anónimo dijo...

Hola Paula,
He estado leyendo tu blog, para actualizarme de como te va, nunca me he atravido a escribir, pero te doy muchos animos y con la vitalidad que tu tienes venceras y haras todo lo que te propongas.
Impresionante la fuerza de voluntad que tienes.
Un saludo.
Anonimo conocido.

PAULA dijo...

Muchas gracias!

Anónimo conocido?

Anónimo dijo...

Ola Paula,
chamome Diego e son de Anos, creo que me coñeces...
E a primeira vez que estou no teu blog, e teño que decirche que estou abraiado, moi contento e feliz por todo esto que estas facendo. Entrei as 7 da tarde, e despois de ler case todo e derramar lágrimas un par de veces, non me queda mais remedio que felicitarche polo blog, e desexarche que te cures pronto e que che vaia moi ben na vida. Merécelo, campeona.
Un abrazo moi, moi forte.

Anónimo dijo...

Anonimo conocido.
Lo de conocido o desconocido, que mas dara, quizas que cuando te des cuenta quien soy, quiza pongas una cara no muy buena, o no, quien sabe..., pero creo que no vale pena que pierdas un segundo en pensar quien soy, solo quedate con mis animos que de verdad es lo que deseo transmitirte de corazon. Siempre recuerdo el dia de homenaje a tu padre, no por estar alli ya que por las mismas circustancias de siempre y desde que era un chaval no pude ir y eso que estaba convocado a ir y me hacia mucha ilusión.
Bueno Paula no tengo mucho que decir por que me pasan por la cabeza mil cosas y si me pusiera a escribir estaria dias y dias.
Un abrazo y continua igual con tu escalada ya que a ti los puertos de montaña se te hacen pequeños, despues dicen hombres, fuerza... ta, ta, ta... lo tuyo no tiene nombre, yo cmo hombre no lo hubiese llevado como tu, aunque conociendote no es de extrañar.
Saludos y un abrazo.
Anonimo conocido

PAULA dijo...

Hola Diego!

Pois si... Si que te coñezo ;)

Moitas moitiiisimas gracias por lerme e, sobre todo, por escribirme. Agradézocho un montón.

Acabas de darlle un repaso á miña vida dos últimos anos (dos anteriores xa ti os sabes de primeira man) bastante importante... Entendo que estés abraiado porque neste espacio eu "desangrome" moito! É como un diario personal sin pelos en la lengua.
Gustoume que me digas que te quedas contento. Gracias. Sei que me desexas o mellor.

Vouche contestar ó mail directamente, paréceche?

Outro abrazo grande pa ti

PAULA dijo...

Hola Conocido!
Jejeje. Me gusta este nombre!

Gracias por todo.

Dudo que, si sé quien eres, ponga mala cara. Pero respeto que quieras permanecer en el anonimato.

Eso si... Me quedo con tus ánimos y con las buenas intenciones que tenías para el homenaje de mi padre.

Gracias gracias!!

Un abrazo y ya sabes donde estoy!

PAULA dijo...

Hola Diego!

Pois si... Si que te coñezo ;)

Moitas moitiiisimas gracias por lerme e, sobre todo, por escribirme. Agradézocho un montón.

Acabas de darlle un repaso á miña vida dos últimos anos (dos anteriores xa ti os sabes de primeira man) bastante importante... Entendo que estés abraiado porque neste espacio eu "desangrome" moito! É como un diario personal sin pelos en la lengua.
Gustoume que me digas que te quedas contento. Gracias. Sei que me desexas o mellor.

Vouche contestar ó mail directamente, paréceche?

Outro abrazo grande pa ti

Anónimo dijo...

Hola Paula,
soy el plasta de "conocido", que tu crees que sabes quien soy, y no lo dudo. A mi padre tambien le detectaron un cancer de prostata y le tuvieron que hacer un par de años la braquiterapia, supongo que estaras enterada mucho mejor que yo de lo que es. Por suerte las ultimas revisiones que le han echo, dicen que esta muy bien, segun medicos claro, en ellos hay que confiar.
De todos modos cualquier cosa que necesites aqui metienes para lo que haga falta, quizas esto te lo duga tarde, pero bueno las razonas...somos así y somos humanos y si todo fuese perfecto y maravilloso no estariamos en contacto para nada.
Un saludo y un furte abrazo y cuidate.

xxxx

TP dijo...

Hola, Paula, hoy he descubierto tu blog y me ha encantado, me lo quedo. Me he apropiado de algunas frases para el blog que mantenemos algunos piratas de otro parecido.

Sólo se pierden las batallas que no se libran.

Un abrazo

http://piratasdeaxel.wordpress.com/

Toñi dijo...

Hola Paula, espero y deseo que tu ausencia del blog, no sea por motivos de salud. Quiero comentarte algo... me gustaría ver a tráves de tus ojos, tu pueblo, el mar, conocer un poco esa parte tan maravillosa de Galicia ¿aceptas?
Te sigo desde hace tiempo y pronto estaré por Laxe ¿me lo recomiendas? Vamos a una casa rural.
Hasta pronto!! Un abrazo.

Anónimo dijo...

hola Paula te sigo desde hace tiempo en silencio,soy nueva en la batalla y te admiro totalmente..eres especial,muy especial..espero que estes bien.
personas como tu hacen falta en este mundo.
cuidate mucho preciosa

PAULA dijo...

Me alegro que te guste!
Pues aprópiate de lo que necesites!

Abrazos

PAULA dijo...

Hola Toñi!
Estoy un poco ausente de mi Blog pero tranquila, no es por salud.
Pues he visto un poco tarde tu comentario... No sé si ya has estado por Laxe.
Por mi parte, es 100% recomendable! Que te voy a decir yo claro! Jajaja. Y si estoy por allí no tengo problema en mostrarte lo bonito que es!

Un abrazo!

PAULA dijo...

Hola conocido!
Muchas gracias!
Pero dime una cosa... Como voy a recurrir a ti pa lo que necesite si no se quien eres? Jejeje

Gracias!

PAULA dijo...

Muchíiiiisimas gracias!

Ay, y como me encanta la palabra preciosa!

Espero que estés bien y escríbeme siempre que quieras.

Un abrazo grande

Ver Fractal dijo...

Hay una interpretación del cáncer de mama que difiere de una enfermedad sin sentido. Esta forma de verlo tiene la ventaja de poder trabajar sobre ella de forma activa. Un cáncer de mama, en sus diferentes tipos, posiciones y estadios, está relacionado con un conflicto vivido en relación a la desprotección con un ser cercano, o incluso con uno mismo. Podríamos decir que si la función biológica de la mama es dar protección y alimento al ser querido, en caso de un conflicto de desprotección, la orden dada por el cerebro a la mama es generar más protección y alimento. Es una visión diferente y empoderadora de la persona, que os animo a explorar, pues siendo compatible con todas las medicinas, solo puede ayudar a solucionar ese conflicto oculto que así se manifiesta. Para más información pueden visitar www.neuroemocion.com